Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2015

Le Lit de Mort

Θέλω να αφεθώ στην αγκαλιά του Μορφέα. Να μπλεχτούν τα μαλλιά μου σ' ένα όνειρο γεωμετρικό κι ελεύθερο. Κλοιός που όλο και θεριεύει. Το κέντρο του εδώ. και η ακτίνα του να τείνει στο άπειρο. Θέλω τα βλέφαρά μου να σφραγίσουν...Τώρα. που ακόμα το σκοτάδι μου φέγγει. Οι κινήσεις μου νωχελικές. Κι ο κόσμος μου θολός, γεμάτος σκοτεινές μορφές που απειλούν την ύπαρξή μου. Ακουμπάω την πλάτη στον τοίχο. Η παλάμη μου ιδρωμένη, σφίγγει ότι - τυχαία - μου απέμεινε από σένα. Ο αντίχειράς μου αγγίζει απαλά την ροδέλα... Την γυρνάει απότομα και πατάει το κουμπί. Η φλόγα ξεχειλίζει με μανία απ' το στόμιο και μένει εκεί να τρεμοπαίζει. Φέρνω τα δάχτυλά μου κοντά - να σ' αγγίξω. Το δέρμα μου φλέγεται, τα μάτια μου δακρύζουν, ο πόνος διαβρώνει τα σωθικά μου. Η ψυχή μου μαυρίζει. Τώρα...Τώρα που δεν μου έμεινε τίποτα να χάσω. Η ανάσα μου κοφτή. Το πρόσωπό μου πλησιάζει... Ας καώ. Στο τέλος, σαν γέρικο αγρίμι, θα μετρήσω τις πληγές μου. Και όχι. Δεν θα τις γλύψω για να γιατρευτούν. Θα τις ξύσω...Να τρέξουν αίμα κι αναμνήσεις. Κοντεύω. Κλείνω τα μάτια και χαμογελάω. Σε φτάνω. Το δέρμα μου δεν φλέγεται πια. Τα βλέφαρά μου ανοίγουν. Τα προστάζω να μείνουνε κλειστά μα δεν μ' ακούνε. Τίποτα δεν καίει πια. Κι εγώ επιμένω - τώρα πιο πολύ από ποτέ - πως πρέπει να μπλεχτώ σ' ένα όνειρο ατέλειωτο κι ακούραστη να χάνομαι...


Στρώσε το νεκροκρέβατο. Νυστάζω.