Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011

"My Body Is A Cage"



Κάποιες στιγμές την κατάθλιψή μου την γουστάρω. Αφήνομαι, με τυλίγει η δίνη της και μένω εκεί μέσα για μέρες, βδομάδες ή και μήνες. Κάποιες άλλες τη μισώ, όμως φοβάμαι πως χωρίς αυτήν θα πάψω να κάνω το μοναδικό πράγμα που μπορώ να κάνω, να γράφω. Κι αυτό είναι που με κάνει τόσο δα σημαντική, ξεχωριστή. Χωρίς αυτό…τι; Κάποιες άλλες πάλι μου φαίνεται πως εγώ την κυνηγάω και κάθε στιγμή – όμως κάθε στιγμή – ξέρω ότι την αξίζω. Και κάποιες φορές που είμαι απόμακρη, ψυχρή ή δύστροπη μην με παρεξηγείς. Να, είναι που θέλω να σε προστατέψω από μένα και που θέλω να με προστατέψω από μένα και ίσως να θέλω να σε απαλλάξω από την παρουσία μου. Η ψυχή μου επιθυμεί τόσο πολλά, όμως το σώμα μου την περιορίζει, οι δυνάμεις μου μ’ εγκαταλείπουν και συνήθως αφήνω τα πάντα μισοτελειωμένα. Και με μισώ γι’ αυτό. Αυτός είναι ο λόγος που βάλθηκα να τελειώσω με τη Βάσω τα stencil κι ας τρέχω και δεν φτάνω. Σήμερα, έβγαλε το συμπέρασμα ότι τη βαριέμαι τη δουλειά που κάνω. Κι εδώ που τα λέμε, ένας λογικός άνθρωπος, θα σκεφτόταν πως το να κόβεις μικρά μικρά κομματάκια σ’ ένα τραπεζομάντιλο δεν πρέπει να’ ναι και πολύ ευχάριστο. Κι όμως… Κάθε μέρα περιμένω τη στιγμή που θα κλειστούμε μέσα στη βιβλιοθήκη με τη μουσική να παίζει, άλλοτε έντεχνα, άλλοτε ροκ κι άλλοτε να βάζει η Βάσω παιδικά τραγούδια, να πούμε ότι πιο τρελό και χαζό μας έρθει στο μυαλό. Να κάνουμε εκείνες τις υπέροχες συζητήσεις που δεν έχουν αρχή, μέση, τέλος, ούτε συνοχή και δεν βγάζουν κανένα απολύτως νόημα. Κι όμως καταλαβαινόμαστε. Μ’ έναν περίεργο τρόπο μεν, αλλά καταλαβαινόμαστε. Αισθάνομαι ότι κάνω κάτι, ότι βοηθάω κάπου κι είχα πολύ καιρό να νιώσω έτσι. Με τον καιρό το πήραμε το κολάι και φεύγουν οι ζωγραφιές η μια μετά την άλλη. Σε λίγο θα τελειώσουμε. Τι κρίμα… Δεν ανησυχώ, όμως. Όλο και κάτι θα βρούμε να κάνουμε. Όπως εκείνη τη φορά που πλέκαμε σακούλες για να φτιάξουμε καρέκλες, ή την άλλη που είχαμε ξεσηκώσει ότι βιβλία και ιστοσελίδες υπήρχαν για να βρούμε τους 5 ή 6 πιο σημαντικούς ανθρώπους στην ιστορία της ανθρωπότητας. Είχαμε καταλήξει σε περίπου 50… Άντε να βγάλεις άκρη. Ή εκείνη τη φορά που μου μιλούσε για το Θεό κι έχει αυτήν την εκπληκτική ικανότητα να με κάνει να βγάζω τον σκασμό και ν’ ακούω τόσο προσεκτικά – σχεδόν ευλαβικά – όπως ακούει ένα παιδί τα παραμύθια. Ή την άλλη φορά που τρέχαμε από βιβλιοπωλείο σε βιβλιοπωλείο για να βρούμε ένα συγκεκριμένο βιβλίο και μετά ψάξαμε ότι μαγαζί είχε και δεν είχε για να βρούμε ένα βιβλίο για να μάθει να παίζει φυσαρμόνικα. Το παίρνω σιγά σιγά απόφαση πως σε λίγο φεύγω. Θα μου λείψουν πολλά. Θα μου λείψουν τα κορίτσια, η Βάσω, τα stencils κι οι σακούλες, ο Στελάρας (σήμερα είχε γενέθλια), το γέλιο που κάνω από μέσα μου κάθε φορά που βλέπω στα υπερσύγχρονα βιβλία της βιβλιοθήκης την αφιέρωση στο σχολείο θηλέων, η βιβλιοθήκη, ακόμα κι ο Μάριος θα μου λείψει. Τα αστεία, τα πειράγματα κάτι απουσίες τις πρώτες ώρες και κάτι αποβολές (αναίτιες να τονίσω!), κάτι καφέδες από την κ. Γεωργία, η γκρίνια της Χρύσας, το «say somethingsay somethinganything» της Σοφίας, η υπερκαταπλικτή προσφώνηση της Άννας: «Πόρνη» (Πόρνη!:P), τα παλαμάκια της Χαρούλας, το «Άντε! Πάλι θα χάσουμε την προσευχή!» της άλλης Σοφίας, μέχρι κι ο Τοτός θα μου λείψει (καλά δεν θα μου λείπει για πολύ). Κι η τάξη μας…Κι αυτή θα μου λείψει. 2 χρόνια εκεί μέσα τα περάσαμε. Τώρα την στολίσαμε κιόλας…Έγινε ωραία. Δεν ζητάω πολλά…Λίγες τέτοιες στιγμές ακόμα θέλω. Λίγο ακόμα, μέχρι να το πάρω πραγματικά απόφαση και μετά θα φύγω. Αφήστε με μόνο λίγο ακόμα εκεί…Λίγο…

My body is a cage that keeps me from dancing with the one I love, my mind holds the key…I’m standing on a stage of fear and self-doubt. It’s a hollow play but they’ll clap anyway…My body is a cage…

11 σχόλια:

The exiled Hussar είπε...

Πωω και εμένα μου έλειψε ο Τοτός. :)
Στην εκδρομή θα πας;

Flying.High.Dead.Angel είπε...

χαχαχα!Αυτόν τον άνθρωπο απ'την αρχή της καριέρας του όλοι Τοτό τον φωνάζουν!:P
Μπα, όχι.Δεν έχω διάθεση...

Μαριος Π. είπε...

Δυστυχως ο χρονος δεν κανει κυκλος μα πηγαινει ευθεια. Οτι κι αν κανουμε, θα ζησουμε κι αλλα τοσα. Η ζωη προχωρα, μην την χασεις. Και εσυ θα μου λειψεις και ολες οι χαζομαρες και τα ανεκδοτα (ειδικα αυτα:Ρ). Δεν θα χαθουμε θα το δεις...

Flying.High.Dead.Angel είπε...

Να χαθούμε;! Τι λες ρε;! Τόσο εύκολα νομίζεις θα γλιτώσεις από μένα;! Κάθε Σαββατοκύριακο θα έρχομαι και θα σε βρίσκω. Άκου εκεί να χαθούμε. Γι’ αυτό που ανησυχώ είναι ότι θα πάθω σύνδρομο στέρησης χωρίς την ημερήσια δόση μου από λίγο σαχλαμάρα Μάριου Π.! :P

Μαριος Π. είπε...

Καλααααααααα εγω φταιω μετα που ειμαι και καλος ανθρωποςςς. Δεν πειραζει θα θυμισω ενα γνωστο ελληνικο τραγουδι το ¨θα σου φυγω...:Ρ¨

Blood είπε...

μλκ μου βουρκωσα.. :')
ΥΓ. οπως βλεπεις δε σου κρατω κακια που ΟΥΤΕ ΚΑΝ με ανεφερες!

Blood είπε...

α και το κομματι ειναι κορυφη :)

Flying.High.Dead.Angel είπε...

:) :) :)
Μια ολόκληρη ανάρτηση για την πάρτι σου θα κάνω ρε Blood!!!Γουστάρεις?!Τώρα, επιτόπου!
Το τραγούδι, πράγματι, είναι υπέροχο...:)

Blood είπε...

φιλαρακι ψηθηκα αγριως!!

Flying.High.Dead.Angel είπε...

Right away!!!

Blood είπε...

can't wait my dearest:)