Πέμπτη 9 Ιουνίου 2011

Εξαιρετικά Αφιερωμένο


Ετοιμάζομαι να βγω πάλι… Ναι καλά ακούς, πάλι… Πάλι, γιατί αν μείνω μέσα θα μου στρίψει. Έμαθα πολλά πράγματα τελευταία και είναι υπερβολικά πολλές οι πληροφορίες για να καταφέρω να τις συγκρατήσω. Είναι πολλές και πονάνε άλλο τόσο. Ήξερες εσύ ότι είμαι ο «εγκέφαλος» της παρέας; Εγώ πάλι πρώτη φορά τ’ ακούω… Ίσως αυτά που έλεγα για να καθησυχάσω τις άλλες, ώστε να μην φτάσουμε στα άκρα, τελικά να έκρυβαν ένα άλλο νόημα με απώτερο σκοπό να τις αποπροσανατολίσω και τελικά να κάνουν ότι θέλω εγώ. Ε, ναι αυτό πρέπει να είναι, γιατί είναι γνωστά άβουλα όντα αυτοί που ονομάζω μεν «φίλους» μου, όμως στην πραγματικότητα είναι τα υποχείριά μου. Είναι παιχνιδάκια, τα οποία εξουσιάζω και ικανοποιώ έτσι την δίψα μου για δύναμη. Ίσως τελικά να είμαι και απόγονος του Αδόλφου. Και να δεις που και τώρα που θα διαβάσουν το κείμενο, δεν θα θυμώσουν. Έχω εγώ τον τρόπο μου πάντα και καταφέρνω να τους…υπνωτίζω. Γιατί το άλλο; Ήξερες εσύ ότι όποιος καπνίζει είναι πολύ αλήτης και φυσικά κρύβεται από την υπόλοιπη παρέα γιατί τους ντρέπεται; Εγώ πάλι το έμαθα πρόσφατα… Αν με δεις στον δρόμο, λοιπόν, μην με χαιρετήσεις και χαλάσει η ατσαλάκωτη εικόνα σου κι εδώ μην μου κάνεις κανένα σχόλιο και μολύνεις το άσπιλο μυαλό σου… Δεν είναι τόσο τα λόγια που με πειράζουν… Εντάξει οφείλω να ομολογήσω ότι κατάφεραν να με κρατήσουν ένα βράδυ ξύπνια, άλλοτε να τα σκέφτομαι κι άλλοτε να βάζω τα κλάματα, όμως άλλο είναι αυτό που μ’ ενοχλεί. Μ’ ενοχλεί η υποκρισία σου, μ’ ενοχλεί ότι σε θεωρούσα φίλη, μ’ ενοχλεί ότι νόμιζα πως σε ήξερα, μ’ ενοχλεί το μίσος σου, μ’ ενοχλεί που δεν ανοίγεις το βρωμόστομά σου για να τα διαψεύσεις… Εκτός βέβαια, αν τα πιστεύεις κι εσύ αυτά… Ε, τότε, σ’ αυτήν την περίπτωση, μ’ ενοχλεί ότι νόμιζα πως με ήξερες, όμως τελικά δεν ήξερες τίποτα. Δεν ξέρεις τίποτα, απ’ ότι φαίνεται. Δεν ξέρεις τι θα πει ειλικρίνεια και εμπιστοσύνη, δεν ξέρεις τι θα πει φιλία… Αλλά ξέχασα, ούτε κι εγώ ξέρω, αφού κι εγώ δεν έχω φίλους…υποχείρια είναι… Φύγε, λοιπόν, πάνε στους καινούριους σου φίλους, να σε γλείφουν και να σου λένε αυτά που θες ν’ ακούσεις και καλά να περνάς…  Τώρα για πόσο θα περνάς καλά μ’ αυτήν την πολύ ωραία και τέρμα επιφανειακή σχέση με τα γλειφτράκια σου, δεν ξέρω… Πάντως σου εύχομαι μέσα απ’ την ψυχή μου, να ‘ρθει σύντομα αυτή η στιγμή για να μπορέσω να πάρω κι εγώ την ικανοποίησή μου... Μα μην απορείς, αφού είπαμε… Είμαι κακός άνθρωπος εγώ…

2 σχόλια:

Art. είπε...

"Αν σε παρηγορεί καθόλου, κι εγώ είμαι σε μια τέτοια φάση...Φαίνεται ότι είναι κάτι σαν επιδημία που προσβάλλει τις φιλίες..."
-Flying.High.Dead.Angel


Οτιδήποτε άλλο θα ήταν παραλλαγή αυτού που μού είπες.

Καλημέρα, Άγγελε. Καλή συνέχεια.

Flying.High.Dead.Angel είπε...

Καλημέρα και σε σένα, Art...(ή μάλλον καλησπέρα)...Με "παρηγορεί" το γεγονός ότι δεν είμαι μόνη... :)