Δεν θέλω να γίνεις παραμύθι. Γίνε φόβος και φυλάκισέ με. Γίνε θλίψη και κάνε με να δακρύσω. Γίνε ευτυχία κι ύστερα φύγε μακριά μου. Γίνε γέλιο και κορόιδεψε με. Μετά γίνε λήθη κι ύστερα θύμηση. Γίνε θάνατος και άγγιξέ με. Ύστερα ανάσα και πέτα με στον αέρα. Γίνε θάλασσα να με τραβήξεις στον βυθό και μετά ξέρασέ με στην στεριά. Γίνε αλήθεια και κύκλωσέ με, τρόμαξέ με κι ύστερα πνίξε με… Μόνο, σε παρακαλώ, μην γίνεις παραμύθι...
4 σχόλια:
όμορφοο :)
Τις ανάστατες καληνύχτες μου... :)
Γειααα... (απλώς δηλώνω το "παρούσα" Φιλιά ρε)
Εσύ παρούσα, κι εγώ απούσα! Μόλις τώρα το είδα το σχόλιο! Φιλιά πολλά, Art μου! :)
Δημοσίευση σχολίου