Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

Κάτι σκόρπισε στο δρόμο...

Photo by Dimitra Car Photography
Πάλι δεν μπορώ να κλείσω μάτι...Έτσι, δεν μου μένει τίποτα άλλο παρά να κάνω έναν απολογισμό της ημέρας (μπορεί και της εβδομάδας...όπως μου βγει). Το μυαλό μου έχει σκορπίσει. Δεν πάω καθόλου καλά τελευταία. Απ' τη μια τριγυρνάω στους διαδρόμους σαν χαμένο, χωρίς να ξέρω πού πάω και τελικά πηγαίνω, εκεί που ναι μεν ήθελα να πάω, αλλά δεν έπρεπε... Μπέρδεμα, ε; Ε, λοιπόν, σωσιβιάκι μου έτσι είναι τα πράγματα μέσα στο μυαλό μου. Μπερδεμένα. Πλησιάζει ο καιρός κι αρρωσταίνω μόνο στην σκέψη... Ξέχασα τα παπούτσια μου στη σχολή χορού! Σκατά... Τώρα θα τα πάρω από Δευτέρα... Ξέχασα να δώσω και στον Θάνο τα φυλλάδια. Σκατά στο τετράγωνο! Κι αμέσως τα σκατά υψώνονται στον κύβο... Ήξερα ότι έχω δίκιο, ακόμα το ξέρω. Όμως πόσο αμείλικτος να είσαι, πόσο αμείλικτη να είμαι μπροστά σ' ένα ζευγάρι δακρυσμένα μάτια;! Όχι πολύ... Κι όμως, έγινα σκύλα. Και φτάνει στο τέλος της αυτή η εβδομάδα κι αισθάνομαι ότι δεν έχω κερδίσει τίποτα. Μόνο ένα ωραίο βιβλίο διάβασα κι αυτό στα γρήγορα για να προλάβω και τα φροντιστήρια. Και νιώθω πως θα σκάσω και πως θέλω να σου τα πω όλα κι όμως δεν μπορώ. Κι ύστερα είναι κι αυτές οι ξαφνικές αδιαθεσίες που με τρομάζουν. Και τα πόδια μου κόβονται μόλις ανέβω τις σκάλες και ολόκληρο το δωμάτιο φέρνει σβούρες μόλις κουνήσω το κεφάλι κι εκείνος ο πονοκέφαλος δεν λέει να μ' αφήσει. Κι ένα σωρό ερωτήσεις... Σημαντικές και μη. Γιατί τα ακουστικά μου να μην βρίσκονται ποτέ στη θέση τους όταν τα χρειάζομαι;! Γιατί οι τιράντες του σουτιέν να κόβονται όταν τις έχεις πραγματικά ανάγκη και γιατί το laptop να μένει από μπαταρία;! Γιατί να μην μπορώ να σου μιλήσω και γιατί να μην μπορώ να κοιμηθώ; Κι έχω αυτήν την αίσθηση πως ζω κάθε μέρα την ίδια σκηνή. Και δεν έχω τίποτα καινούριο να περιμένω και τίποτα καινούριο ή παλιό να ελπίζω. Και νιώθω την ανάγκη, τώρα πιο πολύ από ποτέ, να ξαπλώσω στο κρεβάτι, να πάρω τον διαλυμένο μου αρκούδο αγκαλιά, να κοιμηθώ και να μην ξυπνήσω ποτέ. Να βυθιστώ στο σκοτάδι του δωματίου μου και να μην σηκωθώ από εκεί γιατί υπάρχει κίνδυνος να σκοντάψω στην πορτοκαλί μου τσάντα, στις πιτζάμες, στα ρούχα, στο μπουφάν, σ' εκείνο το γκρι παλτό, στα βιβλία, στην λαδί την τσάντα, στο μαξιλάρι, στις κολόνιες... Να μείνω μια ζωή ξαπλωμένη σ' ένα κρεβάτι με παντζούρια κλειστά, παράθυρα κλειστά, μάτια κλειστά... Γιατί να μην υπάρχει κάτι σαν "ήχος κλήσης" στο κινητό που όταν βάζεις τα ακουστικά να μην ακούς τίποτα. Να καλύπτει τη φασαρία και τις ομιλίες και να ζεις στην απόλυτη σιωπή. 26% η μπαταρία του laptop. Πρέπει να κλείσω. Κι αν δεν βρω τ' ακουστικά μου μάλλον θα μείνω ξάγρυπνη όλο το βράδυ... Και σου επέστρεψα το βιβλίο και δεν έχω τι να διαβάσω... Παραλήρημα... Για μια ακόμη φορά, καληνύχτα κι όνειρα γλυκά. Αν μπορείς, δες κι ένα όνειρο για μένα και πες ψιθυριστά, όχι από μέσα σου, πως αυτό το αφιερώνεις σε μένα...

7 σχόλια:

The exiled Hussar είπε...

Αν έχω καταλάβει σωστά, είσαι τρίτη λυκείου φέτος και τον Μάιο δίνεις πανελλήνιες. Νιώθεις ένα συνεχές πλάκωμα. Δεν θα σου πω ψέματα, στην ηλικία σου, ήμουν κι εγώ έτσι και ίσως χειρότερα. Όσο δύσκολο και να ακούγεται πρέπει να καταπιέσεις τα άσχημα αισθήματα και κρατήσεις μόνο τα όμορφα. Δεν γίνεται αλλιώς. Δεν έμεινε πολύς καιρός ακόμα. Σύντομα θα τελειώσει. Και θα είσαι ελεύθερη, ελεύθερη να νιώσεις, να μοιραστείς, να ζήσεις. Μην φοβάσαι, εμείς εδώ είμαστε. Ό,τι σε βαραίνει γράψ' το εδώ να ελαφρύνεις.
Μην λυγίζεις, μετά την βροχή είναι που βγαίνει ο ήλιος.
Υ.Γ. Ίσως να γνωρίζεις την αδερφή μου, φέτος μαζί θα δώσετε.

Flying.High.Dead.Angel είπε...

Καλά κατάλαβες...Τρίτη λυκείου φέτος...Θα είμαι ελεύθερη...Σαν ηλεκτρικό ρεύμα με διαπέρασε αυτή σου η φράση. Μακάρι να'ναι έτσι.Το εύχομαι.Σ'ευχαριστώ πολύ για την στήριξη! :)
Υ.Γ. Ποια είναι η αδερφή σου;

The exiled Hussar είπε...

Έλα τώρα, είσαι αρκετά έξυπνη ώστε να την βρεις. ;)

Flying.High.Dead.Angel είπε...

Οφείλω να ομολογήσω ότι μου έρχονται δυο-τρεις κοπέλες στο μυαλό, αλλά δεν είμαι απόλυτα σίγουρη... Κάτι μου λέει,όμως,ότι θα μ'αφήσεις με την απορία... :)

The exiled Hussar είπε...

Αν ψάξεις λίγο θα βρεις μερικά ψήγματα που θα σε οδηγήσουν σε συγκεκριμένο πρόσωπο. Αν δεν μπορέσεις πάλι, δεν πειράζει :)

Blood είπε...

παρομοια συναισθηματα με κατακλυζουν κ ας εχει φυγει απ τις πλατες μου το δυσβασταχτο φορτιο της 3ης λυκειου. λες να φταιει που δεν εχουν βγει ακομη τα αποτελεσματα? μπα, ο εαυτος μου φταιει. μενω σε μια φραση σου "Και δεν έχω τίποτα καινούριο να περιμένω και τίποτα καινούριο ή παλιό να ελπίζω." φιλια

Flying.High.Dead.Angel είπε...

Όχι μωρέ blood!!! Μην το κάνεις αυτό στον εαυτό σου... Έχεις καινούρια πράγματα να περιμένεις!!! Πρώτα απ' όλα, έχεις να ψάξεις για σπίτι, να ζήσεις τη φοιτητική σου ζωή, να γνωρίσεις νέους ανθρώπους, να διαβάσεις καινούρια βιβλία, να δεις καινούριες ταινίες (κάπου εδώ να προσθέσω...να δεις την φίλη σου να γίνεται πετυχημένη σκηνοθέτης! :P), να γνωρίσεις τον έρωτα της ζωής σου... Έχεις πολλή δουλειά, φίλη μου...