Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου 2011

C'est la vie


Λοιπόν, έχω ένα ευχάριστο και πολλές πολλές πολλές τύψεις να μοιραστώ…. (περίεργο, ε;). Το ευχάριστο είναι ότι χθες το βράδυ κατάφερα να κοιμηθώ!!!!!! Εντάξει, όχι πολύ νωρίς… Κατά τις 2, αλλά επιτέλους σηκώθηκα το πρωί και περπατούσα χωρίς να στηρίζομαι στους τοίχους. Είναι, όσο να πεις μια πρόοδος, που σε συνδυασμό με μερικές γλυκές καλημέρες και μερικά όμορφα χαμόγελα, μου έφτιαξε τη μέρα! Α ναι! Και να μην ξεχάσω και την επισήμανση της Δέσποινας ότι πρέπει ν’ αρχίσω να χορεύω Latin επαγγελματικά! Ouiiiiiiiiiiiiiiii!!!!!! Back to reality τώραΓυρνώντας σπίτι άκουσα κάτι που πραγματικά δεν το περίμενα. Περίμενα ν’ ακούσω αδυναμία χαρακτήρα, άγχος, κάτι τέλος πάντων, αλλά όχι αυτό. Δυσλεκτικός! Ποιος να το περίμενε; Πήγε σε ψυχολόγο λέει και είναι κατά 80% δυσλεκτικός. Άντε να εξηγήσεις, τώρα στο 9χρονο τι θα πει δυσλεκτικός κι άντε να το πείσεις ότι δεν πρέπει να αισθάνεται μειονεκτικά. Δεν μπορείς. Έτσι, λοιπόν, δεν του είπανε τίποτα. Κοίτα να δεις ειρωνεία, όμως. Εγώ που είχα τάσεις αυτοκτονίας, κατάθλιψη και αϋπνίες, δεν πέρασα ούτε απ’ έξω από ψυχολόγο απ’ τον φόβο μου (φόβο, όχι τόσο στο πρόσωπο του γιατρού αλλά στη διάγνωσή του). Κι ο αδερφός μου τώρα θα ξεκινήσει συνεδρίες. Σκέφτηκα να ζητήσω να πάω κι εγώ σε μία να μιλήσουμε λιγάκι, όμως πώς;! Δεν μου βγαίνει! Και φοβάμαι. Όχι, δεν πάω… Τόσα χρόνια νόμιζα ότι είμαστε δύο εντελώς αντίθετοι κόσμοι. Εγώ λατρεύω τα βιβλία, αυτός με το ζόρι διαβάζει το μάθημά του στη Γλώσσα. Εγώ μπορώ να συγκρατήσω πολλές πληροφορίες, αυτός με το ζόρι μία. Από προσανατολισμό δεν μπορώ να πω ότι τα πηγαίνω καλά, αλλά μπορώ να πάω στο δωμάτιό μου χωρίς να σκεφτώ ποιον δρόμο ν’ ακολουθήσω, αυτός όχι. Συμπτώματα όλα. Και οδηγήθηκε στο αποτέλεσμα αυτό από το άγχος. Άγχος γιατί κατέβαλε τόση μεγάλη προσπάθεια για να μας ευχαριστήσει, που δεν το άντεχε. Κι εγώ του φώναζα πως δεν διαβάζει βιβλία και έλεγα (αστειευόμενη φυσικά, αλλά σπάνια το καταλάβαινε κάποιος) ότι θα τον αποκληρώσω και ότι δεν μπορεί να είναι αδερφός μου! Ναι, τέτοια έκανα το τέρας!!! Ακόμη και την υπερευαισθησία του την θεωρούσα κομμάτι του χαρακτήρα του, πράγμα άτοπο όπως αποδείχτηκε. Σήμερα απέφευγα να του μιλήσω, να τον κοιτάξω και να’ μαι στο ίδιο δωμάτιο μαζί του. Α! Έγινε και κάτι άλλο συνταρακτικό. Άφησα την μαμά μου να με πάρει αγκαλιά, χωρίς να τρέξω και χωρίς να την σπρώχνω. Όχι, δεν έριξα τις άμυνες μου. Αυτό δεν πρόκειται να γίνει ποτέ, γιατί πολύ απλά όταν είχε την ευκαιρία την έχασε και τώρα πάει… Απλά ένιωθα ότι χρειαζόταν μια αγκαλιά σήμερα. Σήμερα της είπαν ότι το καμάρι και λατρεμένο της παιδί, που ήταν γι’ αυτήν μια λύτρωση απ’ το «μη φυσιολογικό» προηγούμενό της σπλάχνο (όσο κι αν το αρνείται), έγινε κι αυτό κατά κάποιο τρόπο «μη φυσιολογικό». Βέβαια, το παρήγορο γι’ αυτήν (και για μένα, φυσικά) είναι ότι διορθώνεται. Με μερικές συνεδρίες με τον ψυχολόγο και λίγη στήριξη από μας, θα γίνει πάλι το τέλειο παιδί. Και πολύ καλά θα κάνει, γιατί τον χρειάζονται στο σπίτι. Τύψεις, λοιπόν. Τύψεις και πάλι τύψεις. Τύψεις που συνέβαλα κι εγώ σ’ αυτό. Τύψεις που του φώναζα συνέχεια. Τύψεις που τον έκανα να νιώθει μειονεκτικά και τύψεις που στέρησα απ’ τους γονείς μου τον τέλειο γιο, έστω και για λίγο, γιατί ήταν μια ανακούφιση για μένα να ξέρω τους προσφέρει όλα όσα δεν μπορούσα να τους δώσω εγώ… Πάλι, όμως, ξέφυγα… Το θέμα είναι ότι διορθώνεται κι ότι χθες κοιμήθηκα λίγο. Έκανα ένα μικρό διάλειμμα, γιατί από σήμερα…γυρίζουμε και πάλι στις παλιές συνήθειες. Στις παλιές κακές συνήθειες. Και πώς γουστάρω τα πιο μεγάλα ψέματα στα πιο αθώα βλέμματα. Όλη μου η ζωή συνένοχη και πώς γουστάρω κάτι απογεύματα με καφέ και τσιγάρο… Α, ρε Μιλτιάδη… Άρχισα πάλι τις ασυναρτησίες. Φεύγω… Καληνύχτα

6 σχόλια:

έλφη είπε...

εχω να σου δηλωσω πως με εκνευριζει "ταμαλα" η μουσικη σου..οχι πως δε μου αρεσει αλλα καθε φορα που φορτωνουν τα κειμενα σου (που κα8ησα σε ενα βραδυ να τα διαβασω και να τα συνδυασω)ανοιγει απτην αρχη και πρεπει ειτε να την κλεινω για να μη παρεμβαλλεται τιποτα στη συνεχεια ειτε να την προχωραω για να βρω το μουντ στο οποιο ειχα μεινει

Στα πραγματικα θεματα τωρα..δε θελω να σχολιασω.. θελω να σου πω "αχ γλυκο μου κοριτσι τι σου εχει συμβει? τι κρυβεις? πως μπορω να προσφερω κατι που θα σου δωσει διαφορετικη σκοπια/διαθεση/υπνο? (εχω κατι ναρκωτικα στο ντουλαπι μου....μεσα σε ενα βιβλιο)"

Μου εχεις κινησει το ενδιαφερον και ε3αψει την "επιστημονικη" μου περιεργεια για τις προβληματικες των ανθρωπων και τις οπτικες γωνιες που παρουσιαζουν..
Τραβηγμενο-μη με παρε3ηγησεις (ή αμα το κανεις μπορω να σου εξγησω)-αλλα θα ηθελα να κανουμε μια συζητηση κατ'ιδιαν..
Δε σε 3ερω Δε με 3ερεις Ειναι πιο ευκολο να ανοιχτεις/ω...Πως θα σου φαινοταν?
(Φερομαι καθαρα απο την αναγκη μου να κατανοησω/βοη8ησω τους ανθρωπους ωστε να σωθω μεσα απο αυτους)

Π.Σ.:η8ελα να ειναι ανωνυμο/απροσωπο το μηνυμα οποτε δεν εστειλα μαιλ ή φμπ-μεσσατζ..δεν μπορω να σου στειλω ομως σαν αναγνωστης προσωπικο μηνυμα (ή τουλαχιστον δεν μπορεσα να το βρω) οποτε αναγκαστηκα να γραψω εδω που δεν ειναι και τοσο ανωνυμο/απροσωπο..
τελος παντων...(αυθορμητισμος)

Poisonous είπε...

Τουλάχιστον διορθώνεται το πρόβλημα του αδερφού σου. :)
Ψυχολόγος.. Ποσες φορές έχω σκεφτεί να πάω.. Δεν έχεις κάποιον να μιλήσεις ελεύθερα χωρίς να σε κρίνει (χωρίς να σκέφτεται θα ήταν πολύ καλύτερο!) και πνίγεσαι στον εαυτό σου. Αλλά προφανώς δεν τολμάω. Who dares anyway?!

Παρ'όλα αυτά άμα ποτέ αποφασίσεις να κάνεις κάποια συνεδρία, πέρασε να μου πείς εντυπώσεις. :Ρ
Φιλιά, ελπίζω να έρθουν και καλύτερες μέρες! :)
Τα λέμε..

Fleur είπε...

Μην νιωθεις τυψεις μωρε...που να το ξερεις οτι ειναι δυσλεκτικος?:)
Ελιπζω να νιωσεις καλυτερα!:)

Flying.High.Dead.Angel είπε...

Poisonous, ευτυχώς διορθώνεται! Δεν είναι εύκολη υπόθεση ο ψυχολόγος.
Αν και όποτε πάω, υπόσχομαι να σε θυμηθώ και να σου πω εντυπώσεις!
Fleur, να’ σαι καλά… Να’ σαι καλά για τα ενθαρρυντικά σου λόγια.
Υ.Γ. Πραγματικά σας ευχαριστώ πολύ, δεν σας «ονόμασα» τυχαία σωσίβιες λέμβοι! Να περνάτε καλά! ;)

Έλφη… Δεν είχα σκεφτεί καθόλου αυτό το ενδεχόμενο (για τη μουσική μιλάω). Παρ’ όλα αυτά, δεν νομίζω ότι θα την βγάλω. Μπορείς αν θέλεις να κλείσεις τη φωνή για λίγο… Όμως, όπως είπες κι εσύ, πίσω στα σοβαρά τώρα.

Το σχόλιό σου το είδα την ίδια μέρα που το ανάρτησες, όμως, σκεφτόμουν μέρες τι να σου πω και κυρίως πώς να σου το πω… Αν με ρωτήσεις το λόγο που είμαι έτσι, δύσκολα θα μπορέσω να σου απαντήσω. Δεν είναι κάτι συγκεκριμένο. Είναι ένα σύνολο από γεγονότα…
(τα χάπια τα σκέφτηκα κι εγώ…απλά δεν θέλω από τώρα ν’ αρχίσω να χαπακώνομαι)

Μην ανησυχείς, δεν σε παρεξηγώ, γιατί κι εμένα με ενδιαφέρει η ανθρώπινη ψυχή. Δεν ξέρω αν είναι πιο εύκολο ν’ ανοιχτώ σε κάποιον ξένο. Απ’ την μια ένα «κοινό μυστικό» έχει μικρότερη «αξία» από ένα «κανονικό». Απ’ την άλλη όμως…πώς; Πώς θα ανοιχτώ; Πάνε χρόνια απ’ την τελευταία φορά που το έκανα.

Όταν λες κατ’ ιδίαν εννοείς προφανώς να βρεθούμε από κοντά… Να σου πω πως δεν έχω πρόβλημα, απλά υπάρχει ένα θέμα… Είμαι Τρίτη λυκείου, πράγμα που συνεπάγεται δύο πράγματα: 1ον έχω να δώσω λόγο στους γονείς μου και δεν μπορώ να φύγω όποτε μου καπνίσει και 2ον έχω διάβασμα. Οπότε…

έλφη είπε...

λοιπον, αγαπητη μου, παρατηρωντας τις "τρικυμιες" (μιας και ειμαστε σε βυ8ο) των ζωών (των γονεων, των φιλων, των κατοικιδιων! και της δικιας μου) εχω καταλη3ει σε ενα πραγμα: ή κλεινεσαι στον εαυτο σου και προσπα8ωντας να δωσεις την εσωστρεφη σου ερμηνεια βυ8ιζεσαι ολο και περισσοτερο ή καταφευγεις στο σκηνικο της "ψυχοθεραπειας".. αν 8ελεις να σω8εις (εφοσον υπαρχει,αναγνωριζεις και παραδεχεσαι πως υπαρχει τρικυμια),σου μενει μονο το 2ο

"ψυχο8εραπεια":
1..δικος σου αν8ρωπος,που 8α κατσει να σε ακουσει και 8α συνεχισει να σε αγαπαει ακομα κι οταν 8α του εχεις εκμυστηρευ8ει κα8ε σου "εγκλημα" (με ή χωρις εισαγωγικα)[αλλα ποσοι υπαρχουν!? κι αν υπαρχουν μπορεις εσυ να το κανεις!?]
2..ενας 3ενος,που δρα ως το ελαχιστα υποκειμενικα φερομενο απεναντι σου προσωπο.καλος ακροατης (ανε3αρτητα απτους λογους του-περιεργεια,αλληλεγγυη,ψιχοπονια,κουφαμαρα κτλ)αλλα κωλυεται στο να δωσει λυσεις που θα εφαρμοζονται κουτι σε σενα και στο προβλημα σου (δε διαθετει την απαραιτητη γνωση της "ψυχης")
3..ενας ψυχο8εραπευτης (ψυχολογος/ψυχιατρος [τι προτιμω μπορω να στο αναλυσω καποια αλλη στιγμη]) που 8α σακουσει (οκ,κα8αρα για τους δικους του βιοποριστικους λογους χωρις αυτο να αφαιρει την εννοια του λειτουργηματος απτη δουλεια του) και 8α δια8ετει με σιγουρια τα εφοδια για την ορ8οτερη προσσεγιση του εαυτου σου απο εσενα τον ιδιο [!!μέσο ειναι ο 8εραπευτης οχι φαρμακο]

σκεψου παντως..

μπορω να προσφερω ως 3ενος ειτε απλα ως πληροφοριοδοτης για την 3η κατηγορια..
οσο για το <> το προτεινα για τον απλο λογο οτι δε γνωριζω ποσα 8α 8ελες να μοιραζεσαι εδω μεσα..

αχ σε κουρασα...γραφω γραφω...

τωρα διαβασμα!!!

Flying.High.Dead.Angel είπε...

Λοιπόν...Αρχικά, να σε ενημερώσω ότι δεν με κουράζεις! :)
Αυτό το: «όσο για το <> το πρότεινα…» ...δεν το πολυκατάλαβα!
Εδώ μέσα μοιράζομαι τα πάντα...ή τουλάχιστον προσπαθώ.

Στην 1η περίπτωση, έχεις βρει τον άνθρωπο, αλλά πώς;! πώς να μιλήσεις;!
Στην 2η περίπτωση, σου εξέφρασα ήδη την άποψή μου.
Στην 3η περίπτωση...δεν ξέρω. Δεν μου πολυαρέσει...
Πάντως όλες έχουν κάτι κοινό: τον φόβο...

Υ.Γ. Πάντως μ’ ενδιαφέρει η πρότασή σου. Άφησέ με, όμως, λίγο να το χωνέψω ότι θα ανοιχτώ…