Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012

"Τερατάκια Τσέπης"

Σκάλιζα προχθές – σαν μια πράξη απελπισίας δες το – τα παλιά… Και βρήκα… και τι δεν βρήκα να λες… Γράμματα σε ψυχές που έχουν φύγει, διηγήματα για ψυχές που ήλπιζα να μείνουν, ποιήματα για να κερδίσω τις εντυπώσεις των άλλων, ποιήματα προορισμένα να μείνουν σ’ ένα συρτάρι και να μην διαβαστούν ποτέ, κείμενα που ήθελα να τα πετάξω στα μούτρα κάποιων και στην διαδρομή να μεταμορφωθούν σε οτιδήποτε – αρκεί να ήταν βαρύ –, κάτι παλιές φωτογραφίες, ένα τετράδιο γεμάτο αναμνήσεις, άνοιξα κι ένα βιβλίο και βρήκα μέσα εκείνο το τριαντάφυλλο που είχα κρύψει πριν χρόνια. Είχα αφήσει μέσα κι ένα σημείωμα, όμως δεν το διάβασα. Θυμόμουν τι είχα γράψει. Δεν έχει έρθει, όμως, ακόμα η ώρα να το διαβάσω. Δεν έχει έρθει η ώρα να το διαβάσει κανείς. Διάβασα που λες μέσα σε δύο ώρες όλη μου την ζωή. Ότι λάθη έκανα, ορθογραφικά και μη, ότι υποσχέσεις είχα δώσει, ότι όνειρα είχα. Διάβασα και κάτι ωραία σχόλια και χαμογέλασα… Θέλω, τώρα, να διαβάσεις κι εσύ κάτι. Έτσι. Γιατί, όταν το είχα γράψει το εννοούσα και το εννοώ και τώρα…                               Φοβάμαι πως θα σβήσω κι εγώ με το πέρασμα του χρόνου όπως το μολύβι πάνω στο χαρτί. Ίσως να λιώσω όπως λιώνουν τα κεριά ή να σβήσω όπως η φλόγα τους. Φοβάμαι πως θα μαραθώ όπως εκείνο το όμορφο τριαντάφυλλο στον κήπο. Μα τι λέω; Δεν έχω κήπο. Κλεισμένη σ’ ένα κελί με εξόδους υπό αυστηρή επιτήρηση…Αν είχα την ευκαιρία να κάνω μία ευχή, θα ευχόμουν να γέμιζε η ζωή μου με χρώμα και λουλούδια. Θα ευχόμουν να είχα κήπο κι ένα όμορφο κόκκινο τριαντάφυλλο…                                                                                                  Περίεργο και τρομακτικό πόσο σε αλλάζουν οι καιροί, και οι καταστάσεις, αλλά κυρίως οι άνθρωποι…                                                                                                                                                                                                                                                                                                                       

2 σχόλια:

Blood είπε...

βαλσαμο τα κειμενα σου κατι τετοιες ωρες. ευχεσαι να διαβαζεις, να διαβαζεις κ να μην τελειωνουν ποτε.

Flying.High.Dead.Angel είπε...

Εδώ θα'μαι ρε Βlood και θα γράφω για να λυτρώνομαι κι εγώ, για να λυτρώνεσαι κι εσύ... Καλά να περνάς ρε ψυχάκι!