Τέλος τα ψέματα… Φτιάχνω βαλίτσα κι αποχαιρετώ τους δικούς μου, αλλά κι αυτούς που δεν είναι δικοί μου. Τους αποχαιρετώ κι αυτή τη φορά δεν θα δακρύσω επειδή θα μου λείψουν, έχοντας μια κρυφή ελπίδα ότι όλα θα πάνε καλά… Γιατί πολύ απλά, αυτήν την φορά δεν κάνω υποθέσεις, αλλά ξέρω τι γίνεται. Φεύγω, λοιπόν, και για πρώτη φορά στην ζωή μου περπατάω και δεν μπορώ να συγκρατήσω τα δάκρυά μου… Φεύγω κι αυτήν την φορά παίρνω μαζί μου και τα βιβλία μου… Τα λατρεμένα μου βιβλία, για να διαβάζω όταν θα με πιάνει η κατάθλιψή μου. Φεύγω και ξέρω ότι εκεί θα αισθάνομαι πιο μόνη από ποτέ. Και ξέρεις ποιο είναι το χειρότερο; Εκεί θα είμαι πιο μόνη από ποτέ… Καλό μου ταξίδι, λοιπόν…
3 σχόλια:
δεν εισαι μονη. αυτοι που σ αγαπουν ειναι κοντα σου με τον εναν η τον αλλον τροπο. κ καμια φορα ειναι περισσοτεροι απ' οσο φανταζεσαι ;-) κ να κλαις.. οταν το αισθανεσαι να κλαις. ειναι τρομακτικο ποσο λυτρωτικο μπορει να ειναι το κλαμα. φιλια κ καλο ταξιδι κ απο 'μενα!
καλο ταξιδι. ισως σε καταλαβω του χρονου. ισως σε καταλαβαινω και τωρα.
Α ρε Blood...πάλι θα βάλω τα κλάματα...σκάσε!
Να'σαι καλά ρε Γιάννη...σου εύχομαι να μην με καταλάβεις ποτέ σου!Ειλικρινά στο εύχομαι!
Δημοσίευση σχολίου