Σάββατο 3 Μαρτίου 2012

Αυτά γι' απόψε...


Έσκισες ένα κομμάτι απ' το χαρτί που είχες δίπλα σου και κάτι μου έγραψες. Το άφησες στα χέρια μου που έτρεμαν, τα κράτησες σφιχτά και μου χαμογέλασες όπως δεν μου' χεις χαμογελάσει ποτέ. Δεν ήξερα τι είναι, μα δεν σε ρώτησα. Μόνο το έσφιξα μέσα στην παλάμη μου σαν να έσφιγγα το πιο ακριβό διαμάντι του κόσμου, κι ευχήθηκα μέχρι να βγω απ' το δωμάτιο να μην έχουν σβηστεί τα γράμματα απ' τον ιδρώτα. Άφησες τα χέρια μου, σαν να μου έλεγες να φύγω. Κι εγώ περπάτησα μέχρι την εξώπορτα, όχι με βιασύνη όπως θα περίμενε κανείς, μα αργά για ν’ απολαύσω την στιγμή. Έκλεισα την πόρτα πίσω μου και ξετύλιξα το χαρτί. «Θέλω» έγραφες με εκείνα τα μικρά βιαστικά σου γράμματα. Γύρισα το χαρτάκι απ’ την άλλη και συνέχισα την ανάγνωση: «Θα πορευτούμε σ’ αυτήν την ζωή “μαζί”, γι’ αυτό μην μου φοβάσαι…» Έγραφες κι άλλα μα δεν συνέχισα. Δεν ήθελα να διαβάσω τίποτα άλλο. Αυτό μόνο μου έφτανε. Και κάπου εκεί ήταν που ούρλιαζα μέσα στον ύπνο μου και με τα μάτια κλειστά: «Αφήστε με εδώ για πάντα.» Κι όταν ξύπνησα πια για τα καλά, έκλεισα πάλι τα μάτια κι ευχήθηκα να κοιμηθώ ξανά κι ύστερα πάλι, μα δεν έγινε τίποτα. Έτσι σηκώθηκα και το έριξα στην ποίηση. Κι απ’ όλα αυτά που διάβασα κράτησε αυτά…

Εν τω μεταξύ, κάθε μέρα έχω μαλώματα με την καρδιά μου.
«Καρδιά μου», της λέω, «κάνε κι εσύ μια υποχώρηση. Υπάρχει τόση ομορφιά σ’ αυτόν τον κόσμο. Υπάρχουν τόσα Σαββατόβραδα για γλέντι. Επιτέλους! Δεν χάθηκαν οι ευκαιρίες για προσήλωση». «Δεν ξέρεις τι ζητάς», μου αποκρίνεται, «Σε χάλασαν οι τόσες διαψεύσεις, σ’ έκανε εύκολο η απελπισία, έπαψες να πιστεύεις πια στον έρωτα: σε κλαίω»…

Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά, έναν ώμο ν’ ακουμπάτε την πίκρα σας, ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας, κοκκινίσατε άραγε για την τόση ευτυχία σας, έστω και μια φορά; Είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή για τους απεγνωσμένους;

Η αγάπη αυτή ήταν μια απ’ τις πλάνες μου – τα λέω λίγο μπερδεμένα – μα ήταν μια απ’ τις μεγαλύτερές μου πλάνες…


Αυτά γι’ απόψε…

2 σχόλια:

Summertime Blues είπε...

σαν άρχισα να διαβάζω σκέφτηκα: "δεν μπορεί, όνειρο είναι..".
είμαστε πολλού στο κλαμπ.
αλλά σήμερα, η νύχτα υπόσχεται ένα ευλογημένο χάδι για όλους.
βγήκα μια στιγμή έξω και με συνεπήρε η καλοκαιρία.
καληνύκτα, φιλί.

Flying.High.Dead.Angel είπε...

Το ελπίζω και το εύχομαι...
Καλό ξημέρωμα από μένα...