Διάβαζα σήμερα, που λες, τα κείμενά μου και ότι σχόλια είχανε. Έκλαψα, γέλασα, έκλαψα ξανά κι ακόμα κλαίω και μέσα απ’ τα δάκρυά μου, το λέω και το εννοώ χωρίς κανέναν δισταγμό πια: Έρχομαι. Αν δεν είμαι εκεί, τότε πουθενά. Αν δεν είμαι μαζί τους, τότε με κανέναν. Αν δεν κάνω αυτό που θέλω, τότε τίποτα. Κι αν είναι να βαλτώσω, ας βαλτώσω. Μέσα στην μανιοκατάθλιψή μου θα’ χω παρέα και θα κάνουμε ένα σπίτι τεκέ όπως σχεδιάζαμε και φωτεινές ενδείξεις που θα γράφουν: «ΠΡΟΣΟΧΗ! ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΜΑΝΙΟΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ!» Θα σαπίζουμε παρέα, θα βαριόμαστε να καθαρίσουμε, θα τριγυρνάμε παρέα μέχρι το πρωί και θα βλέπουμε ποιοτικές (ενίοτε και όχι) ταινίες. Θ’ ακούμε παρέα μουσική κι όταν θα βάζω Τσανακλίδου, δεν θα κρατιέμαι πια. Θα κλαίω. Θα κλαίω, γιατί θα μοιραζόμαστε τα πάντα (εξαιρούνται οι γκόμενοι και το φαΐ). Συμπέρασμα: Όχι για μένα. Για την φουκαριάρα την Blood, ανεβαίνω πάνω!
Υ.Γ. Θυμάσαι που σου ‘χα τάξει ένα κείμενο για την παρτάρα σου και μόνο? Ε να το! Ολ γιορς, Blood!
2 σχόλια:
ωωω! ειναι το ωραιοτερο κειμενο που μου εχουν αφιερωσει! οπα μισο. βασικα ειναι το μαναδικο κειμενο που μου εχουν αφιερωσει.. κ γι αυτο ειναι το ωραιοτερο :D σ΄αγαπω. να κατι που ηθελα να πω μετα απο σχεδον καθε δικο σου κειμενο που διαβαζα αλλα το κρατουσα μεχρι που διαβαζα ενα νεο κ παλι απο την αρχη. δεν ξερω το λογο. ισως γιατι διαισθανομουν οτι θα υπαρξει ενα κειμενο κ αυτη η μονη φραση που θα του ταιριαζει τοσο πολυ :) σ αγαπω λοιπον κ σε περιμενω. φιλι στο μαλλι!
Ναι ρε, blood. Πες το! Και να το λες κάθε φορά που το νιώθεις, γιατί μην νομίζεις...το παίζω κι εγώ σκληρή, αλλά το χρειάζομαι πού και πού ένα "σ'αγαπώ". Θα'ρθω φίλε μου. Αν μπορούσα θα ερχόμουν χθες...αλλά βλέπεις πολλά εμποδίζουν. Κι εγώ σ'αγαπώ ρε ανόητη. Τ'αρπάζω και δεν τ'αφήνω αυτό το φιλί,γιατί όπως πάντα, το στέλνεις όταν το χρειάζομαι.
Δημοσίευση σχολίου