...The Libertine...

Το απόλυτο κενό… Από καναπέ σε πολυθρόνα κι από κει πάλι στον καναπέ. Τα μεσημεριανά πάνε κι έρχονται κι έχω μάθει όλα τα νέα της showbiz. Τι είπε η Βάνα Μπάρμπα για το δίδυμο Σκορδά-Λιάγκα, τι είπε η Μενεγάκη για τη δήλωση της Βάνας Μπάρμπα για το δίδυμο Σκορδά-Λιάγκα, τι είπε η Ευγενία Μανωλίδου για την Ελεονόρα Μελέτη πριν μια εβδομάδα και τι είπε τώρα. Είδα μια συνταγή για αστακό-μακαρονάδα, είδα την Πετρούλα να ρουφάει ένα αυγό κι είδα και τους «αγανακτισμένους» στο Σύνταγμα και στον Λευκό Πύργο. Αυτά σε ένα κανάλι. Γυρίζω στο επόμενο και τα θέματα είναι ακριβώς ίδια, ίσως με λίγο διαφορετική σειρά. Α! Σ’ αυτό έδειχναν και την Λουκά να κάνει έφοδο σε μια κάμερα. Σιχάθηκα, λοιπόν, και την Βάνα Μπάρμπα και την Μενεγάκη και το δίδυμο Σκορδά-Λιάγκα και την Ευγενία Μανωλίδου και την Ελεονόρα Μελέτη και την αστακό-μακαρονάδα – όχι τους «αγανακτισμένους δεν τους σιχάθηκα – σιχάθηκα και τον ίδιο μου τον εαυτό. Έκλεισα αυτό το χαζοκούτι, πέταξα το τηλεκοντρόλ, κλείστηκα στο δωμάτιό μου κι αποφάσισα ότι θα ήταν καλύτερα να μην βγω καθόλου από εκεί. Έτσι έκανα, λοιπόν. Όμως, πώς να περάσουν 24 ώρες; Πώς;! Κι αφού, λοιπόν, η βιβλιοθήκη μου έχει στερέψει, προς το παρόν, επιδόθηκα στην άλλη μου λατρεία: ταινίες! Οι καλύτεροι ηθοποιοί: Johnny Depp, Helena Bonham Carter, Christina Ricci, Cate Blanchett, Oleg Yankovskiy, John Turturro, Carrie-Anne Moss, Helen Mirren, Judy Davis και οι καλύτεροι σκηνοθέτες: Tim Burton, Michael Mann, Gore Verbinski, Mark Forster, David Koepp, Laurence Dunmore, Lasse Hallstrom, Sally Potter, Roman Polanski, Thaddeus O’Sullivan συνθέτουν τις καλύτερες ταινίες: The Heart of Me, Enid, Secret Window, Finding Neverland, The Man Who Cried, Conversations With Other Women, The Wings Of The Dove, Alice In Wonderland, Sweeney Todd: The Daemon Barber Of Fleet Street, The Ninth Gate, Where The Angels Fear To Tread, Public Enemies, Chocolat, Sleepy Hollow, The Libertine… Όλες με πρωταγωνιστές τους αγαπημένους μου ηθοποιούς: Johnny Depp και Helena Bonham Carter και πολλές απ’ αυτές σκηνοθετημένες από τον επίσης αγαπημένο και λατρεμένο μου: Tim Burton…  Άπειρες ρυθμίσεις στα ηχεία για ν’ ακούγονται καλά, άπειρα «κατεβάσματα» εφαρμογών για να παίξουν τα βίντεο, άπειρο κλάμα και άπειρες σκέψεις μέχρι πρωίας. Ξέρεις, όμως, αυτό είναι το ωραίο σε μια ταινία. Αυτό κάνει μια ταινία επιτυχημένη. Να μπορεί να σε κάνει να κλάψεις, να χαρείς, να θυμώσεις, να ταυτιστείς με τους ήρωές της, να σε κρατήσει ξύπνιο όλο το βράδυ, ενώ σκέφτεσαι πως θα ήταν άραγε οι ζωές τους αν τα πράγματα έρχονταν διαφορετικά; Σκέψεις που έχουν και προεκτάσεις φυσικά… Πώς θα ήταν τα πράγματα στην δική μου ζωή αν δεν έκανα αυτό κι έκανα εκείνο; Όλες τις ταινίες που ανέφερα πριν τις είδα μέσα σε 4 μέρες… Ναι 4 μέρες… 24 ώρες το 24ωρο έβλεπα ταινίες. Δεν έχω κοιμηθεί λεπτό εδώ και τέσσερις μέρες κι έχει γίνει πια συνήθεια και δεν μπορώ να κοιμηθώ χωρίς πρώτα να δω μια ταινία… Αρρωστημένο, αλλά καλύτερο απ’ το κουμκουάτ! Δεν θέλω να πω τίποτα άλλο… Δεν μπορώ… Μόνο να γράψω κάτι τελευταίο…

Επιτρέψτε μου να είμαι ειλικρινής κατά την έναρξη.

Δεν πρόκειται να με συμπαθήσετε.

Οι κύριοι θα ζηλεύουν και οι κυρίες θα αισθάνονται αποστροφή.

Δεν θα με συμπαθείτε τώρα και θα με συμπαθείτε όλο και λιγότερο όσο περνάει η ώρα.

Κυρίες, μια ανακοίνωση.

Το σκέφτομαι όλη την ώρα.

Αυτό δεν είναι καύχημα ή γνώμη. Είναι ένα ιατρικά τεκμηριωμένο γεγονός.

Βάζω χέρι ξέρετε, κι εσείς θα με βλέπετε να βάζω χέρι και θα αναστενάζετε.

Μη!

Είναι πρόβλημα για εσάς και είναι πολύ καλύτερο να παρακολουθείτε και να βγάζετε συμπεράσματα από απόσταση παρά αν έβαζα όλα τα μικρόβιά μου στα μεσοφόρια σας.

Κύριοι, μην απελπίζεστε.

Κι αυτό το σκέφτομαι, και ταιριάζουν οι ίδιες προειδοποιήσεις.

Κρατήστε τους πικάντικους ερεθισμούς σας μέχρι να σας πω εγώ, αλλά αργότερα όταν θα ερεθιστείτε, γιατί αργότερα θα ερεθιστείτε, θα το περιμένω αυτό από εσάς και θα το ξέρω αν με απογοητεύσετε.

Σας εύχομαι να ερεθιστείτε με την παραμορφωμένη μου εικόνα, ενώ αισθάνεστε κάποιο κροτάλισμα στις γονάδες σας.

Νιώστε πώς ήταν για μένα, πώς είναι για μένα και αναλογιστείτε.

Ήταν αυτή η ανατριχίλα, η ίδια ανατριχίλα που ένιωσε κι αυτός;

Ήξερε κάτι πιο βαθύ;

Ή υπάρχει ένα τοίχος αθλιότητας, που όλοι συντρίβουμε με τα κεφάλια μας στην λάμψη της στιγμής;

Αυτό ήταν.

Αυτός ήταν ο πρόλογός μου.

Τίποτα με ομοιοκαταληξία, κανένας ισχυρισμός για την ταπεινοφροσύνη μου.

Δεν περιμένατε αυτό ελπίζω.

Είμαι ο William Control

Και δεν θέλω να με συμπαθείτε…

 photo by Dimitra Car Photography

Έτσι, λοιπόν, ξαπλώνει στα τελευταία του.

Το νεκροκρέβατο σε αλλάζει.

Ο ευσεβής ακόλαστος.

Δεν μπορώ να χορέψω ούτε μισό μέτρο, έτσι δεν είναι;

Δώσε μου κρασί, θα στραγγίξω και το κατακάθι και θα πετάξω το άδειο μπουκάλι στον κόσμο.

Δείξε μου τον άρχοντά μας Ιησού σε αγωνία και θα ανέβω στον σταυρό και θα κλέψω τα καρφιά για τις δικές μου παλάμες.

Να ‘μαι, λοιπόν, αηδιασμένος απ’ τον κόσμο.

Το δάκρυ μου φρέσκο πάνω στην Βίβλο.

Κοιτάζω μια καρφίτσα και βλέπω αγγέλους να χορεύουν.

Λοιπόν, με συμπαθείτε τώρα;

Με συμπαθείτε τώρα;

Με συμπαθείτε τώρα;

Υ.Γ. Συγχωρέστε μου κάποια λαθάκια ή παρερμηνείες στην μετάφραση...Ήταν δύσκολο κείμενο...